کد مطلب:129526 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:238
اخباری از امام حسین درباره شهادت خویش
اخـبـار نـقـل شـده از امام حسین (ع) درباره ی شهادت خود و یارانش و زمان و مكان این شهادت، پس از آنكه در برابر والی وقت مدینه، ولید بن عقبه، بیعت با یزید را نفی كرد، فراوان است. ایـن اخـبار در دیدارها و گفت و گوهای آن حضرت به ویژه در دوران پیش از حركت ایشان از مكه تا ساعت شهادت آن حضرت، مطرح شده است.
هـمـچـنـیـن آن حـضـرت در دوران كـودكـی و خـردسـالی نـیـز دربـاره ی شـهـادت و قاتل خویش، خبر داده بود. از جمله آنها این اخبار است:
1 ـ حذیفة بن یمان گوید: از حسین بن علی (ع) شنیدم كه می فرمود: به خدا سوگند كه سـركـشـان بـنـی امـیـه بر قتل من گرد می آیند و عمر بن سعد پیشاپیش آنان است. این در دوران زنـدگـی پـیـامـبـر (ص) بـود. گـفـتـم: آیـا رسول خدا (ص) این موضوع را به تو خبر داد. فرمود: نه.
من نزد پیامبر (ص) رفتم و موضوع را به او خبر دادم، حضرت فرمود: " دانش من دانش او و دانـش او دانـش مـن اسـت و ما بـه آنـچـه مـوجـود مـی شـود، پـیـش از به وجود آمدنش آگاهیم." [1] .
2 ـ نقل شده است كه عمر سعد به حسین (ع) گفت: یا اباعبداللّه، گروهی مردمان نابخرد می پندارند كه من تو را می كشم!
حسین (ع) گفت: آنان نابخرد نیستند، بلكه عاقل اند؛ ولی چشم من از این روشن است كه از گندم عراق، پس از من، جز اندكی نخواهی خورد. [2] .
3 ـ امـام حـسـیـن (ع) فـرمـود: " بـه خـدایـی كـه جـان حـسـیـن به دست او است، بنی امیه از حـكـومـتـشـان احـسـاس لذت نـمـی كـنـند، تا آنكه مرا بكشند. آنان كشنده ی من هستند. چنانچه مرا بكشند، دیگر هیچ یك از آنها نماز نخواهند خواند و هرگز كسی برای خدا به آنها عطایی نخواهد داد. نخستین كشته این امت من و اهل بیتم هستیم؛ و قسم به كسی كه جان حسین به دست اوسـت، تـا یـك هـاشـمـی در روی زمـیـن زنده است، قـیـامـت بـرپـا نـخـواهـد شد. [3] .
4 ـ نـیـز از امـام صـادق (ع) نـقل شده است كه فرمود: " حسین بن علی (ع) فرمود: من كشته ی اشك هایم، هیچ مؤمنی از من یاد نمی كند، مگر آنكه اشك می ریزد." [4] .
هـمـچـنـیـن آن حـضـرت در دوران كـودكـی و خـردسـالی نـیـز دربـاره ی شـهـادت و قاتل خویش، خبر داده بود. از جمله آنها این اخبار است:
1 ـ حذیفة بن یمان گوید: از حسین بن علی (ع) شنیدم كه می فرمود: به خدا سوگند كه سـركـشـان بـنـی امـیـه بر قتل من گرد می آیند و عمر بن سعد پیشاپیش آنان است. این در دوران زنـدگـی پـیـامـبـر (ص) بـود. گـفـتـم: آیـا رسول خدا (ص) این موضوع را به تو خبر داد. فرمود: نه.
من نزد پیامبر (ص) رفتم و موضوع را به او خبر دادم، حضرت فرمود: " دانش من دانش او و دانـش او دانـش مـن اسـت و ما بـه آنـچـه مـوجـود مـی شـود، پـیـش از به وجود آمدنش آگاهیم." [1] .
2 ـ نقل شده است كه عمر سعد به حسین (ع) گفت: یا اباعبداللّه، گروهی مردمان نابخرد می پندارند كه من تو را می كشم!
حسین (ع) گفت: آنان نابخرد نیستند، بلكه عاقل اند؛ ولی چشم من از این روشن است كه از گندم عراق، پس از من، جز اندكی نخواهی خورد. [2] .
3 ـ امـام حـسـیـن (ع) فـرمـود: " بـه خـدایـی كـه جـان حـسـیـن به دست او است، بنی امیه از حـكـومـتـشـان احـسـاس لذت نـمـی كـنـند، تا آنكه مرا بكشند. آنان كشنده ی من هستند. چنانچه مرا بكشند، دیگر هیچ یك از آنها نماز نخواهند خواند و هرگز كسی برای خدا به آنها عطایی نخواهد داد. نخستین كشته این امت من و اهل بیتم هستیم؛ و قسم به كسی كه جان حسین به دست اوسـت، تـا یـك هـاشـمـی در روی زمـیـن زنده است، قـیـامـت بـرپـا نـخـواهـد شد. [3] .
4 ـ نـیـز از امـام صـادق (ع) نـقل شده است كه فرمود: " حسین بن علی (ع) فرمود: من كشته ی اشك هایم، هیچ مؤمنی از من یاد نمی كند، مگر آنكه اشك می ریزد." [4] .
[1] دلائل الامامه، ص 183 ـ 184، ح101، شماره ي 6.
[2] الارشاد، ص 282.
[3] كامل الزيارات، ص 75، باب 23، شماره 13.
[4] كامل الزيارات، ص 116، باب 36، شماره 3.